Sieci światłowodowe budować można dwoma metodami: napowietrzną (podwieszaną) lub doziemną (tradycyjną lub z wykorzystaniem mikrokanalizacji). Wybór, która z nich jest korzystniejsza zależy każdorazowo od indywidualnej oceny przy planowaniu inwestycji.

Sieć podwieszana wykorzystywana jest w budowie, przede wszystkim w momencie, kiedy to odległości między węzłem centralnym a abonentem są znaczne. Pozwala to wykorzystać istniejącą infrastrukturę słupową (każdy budynek posiada doprowadzoną linię energetyczną), a dzięki temu także ograniczyć koszty inwestycji. Wpływa to również na skrócenie czasu, zarówno ze względu na wykorzystanie istniejących już elementów sieci, ale także łatwość montażu kabli ADSS (All Dialectric Self Supporting) bez konieczności wykorzystania dodatkowego sprzętu budowlanego. Metoda napowietrzna stosowana jest zwykle na odcinku sieci dostępowej abonenckiej. Kolejnym ważnym atutem jest łatwość rozbudowy dzięki zastosowaniu systemu wielokrotnego dostępu do przełącznic.

Do budowy odcinka abonenckiego w metodzie podwieszanej niezbędne jest wykorzystanie istniejących słupów (energetycznych lub teletechnicznych) lub budowa nowej infrastruktury z wykorzystaniem słupów kompozytowych, betonowych lub drewnianych. Kolejnym elementem są kable światłowodowe typu ADSS wraz z zawiesiami (wsporniki, poprzeczniki, uchwyty odciągowe) oraz mufy ze stelażami i akcesoria.

System napowietrzny jest idealnym rozwiązaniem również dla branży energetycznej. Wykorzystywany jest tam przewód OPGW (Optical Ground Wire), czyli przewód odgromowy linii energetycznej, stosowany w sieciach o napięciu od 110 kV. Przewód OPGW składa się głównie z aluminiowych i metalowych tub, w których części mogą znajdować się włókna światłowodowe.